bana bir ev bulanın...

ev gezmek zor işmiş.öyle internetten bakmaya benzemezmiş.dün egecan ve damlayla ev ararken farkettim bunu,zor çok zor.bir kere çok fazla paranız yok ama hisarüstünde de kalmak istemiyorsunuz, isteseniz bile egecan izin vermiyor bakmanıza bile.

kesenize göre olan evlerin ortak özellikleri ise:
-mutlaka karanlık,kullanılamayacak bir odası var
-mutfakları felaket
-hepsi birinci katta ve çoğunun pencerelerinde demir yok

o kadar çok ev gezmiştik ki hepsi birbirine girdi kafamda.damlayla egecan-gayet iyi durumda olan sevgili arkadaşlarım apartman adlarını bile ezberlemişler "ama bak o çakır'daki ev süperdi, di mi melis" "ha hangi ev? ben karıştırdım ya, şu 2 odalı olan mı?" "yok yaa o derya 2 deki evdi bizim dediğimiz 4 odalı olan" "hmm şu mutfağı karanlık olan mı? tamam hatırladım" "hayır melis yaa o da altında spor salonu olandı,bizim dediğimiz başka.." "aman bee kafam karıştı" günün sonunda benim kafamda bütün evlerin en güzel yanları birleşmişti,efsane bir ev yaratmıştım,ne yazıktır ki gerçekte öyle bir ev yoktu.arada da bize acı çektirmek istercesine kirası 2 milyar olan boğaz manzaralı bir ev gösterdiler,gözümden iki damla yaş döktüm salonun parkelerine,pıt pıt.hırslandım bir de "bigün çok param olursa böyle bir yerde kalıcam egecan bak görürsün" gibi birşeyler bile söylemiş olabilirim hatırlayamıyorum.neyse sonunda bir ev bulduk bahçe içinde,2 odalı,biraz elden geçirilirse yaşanacak bir yer haline dönüşebilecek.hayırlısı bakalım,şu yurttan çıkayım da başka birşey istemem.
not:bir de süper emlakçılarımız vardı tabi,onları da başka bir post a kalsın hadi.