bugün fark ettim ki uzun zamandır tek yaptığım şey yıllar önce olmuş bir şeyi kafama takıp üzülmek.ağlamaktan zevk alır hale gelmişim sanki ya da o olayı kafama kazımışım ve mutsuz olmak alışkanlığım olmuş çıkmış.bunu bilinçli olarak yaptığımı anlayamamışım, çözüm bende saklıymış da bir türlü farkına varamamışım.kafama takıp durduğum o olay bir girdap haline gelmiş, onunla en ufak bağı olan her şeyi içine çekmiş büyümüş,büyüdükçe kontrolden çıkmış,bense hiç ayamamışım.saplantılarımın,nefretlerimin,kızgınlıklarımın çoğunun sebebi aynıymış meğersem.fark ettiğim (fark ettirildiğim) iyi oldu,hedefim bu girdabı durdurmak,içimden daha çok şeyi içine katmasını engellemek,sonra umarım yavaş yavaş ayıklamaya başlarım ben farkına varmadan girdaba kapılanları.gerçekten nelerden ve neden korktuğumun,nefret ettiğimin bile farkında değilim henüz..bursadan,evlilikten,yalnız kalmaktan,babamdan,karşıma çıkan erkeklerden,büyümekten,modadaki evden,çocuk sahibi olmaktan,birine bağlanmaktan,özlemekten,gece çalan telefondan,insanların isimlerinin kapı zilinde yazmasından,terk edilmekten,terk etmekten,otobüs yolculuklarından,belirsizlikten,boş evlerden,hurçlardan,geceleri herkes yattıktan sonra tek başıma uyanık kalmaktan,bahçeli evimizden,köknardan,parasızlıktan,Saint josephten,onun kitaplarının yerlerini karıştırmaktan, çok konuşmaktan,bağırarak konuşmaktan,anlatacak kimsenin olmamasından,korktum da korktum.sebebini hiç düşünmesem de..artık korkularımın üstüne gitmeye karar verdim,ilk olarak bu haftasonu modadaki evde yalnız kalarak başlayacağım.sonra da yavaş yavaş korkularımın hepsinden olmasa da çoğundan kurtulmaya çalışacağım.bunları fark etmemi sağladığın,az konuşsam da beni dinlediğin ve sorunlarıma ilk gerçekçi çözümü bulduğun için çok teşekkür ederim barış. “reuters’ta ne öğrendin” diye sordun bugün,o anda cevap veremedim,belki reuters’ta değil ama divan’da çay içerken çok şey öğrenmişim.sağol..
No comments:
Post a Comment